برکات اجتماعی و معنوی افطاری‌دادن | از انفاق تا انسجام اجتماعی
یک کارشناس مذهبی با تأکید بر اهمیت افطاری‌دادن در ماه رمضان گفت: این عمل نه‌تنها موجب تقویت روحیه انفاق و کمک به نیازمندان می‌شود؛ بلکه انسجام اجتماعی را نیز افزایش می‌دهد و پیوندهای خانوادگی و اجتماعی را مستحکم‌تر می‌کند.
به گزارش شهرآرانیوز، افطاری‌دادن یکی از زیباترین سنت‌های اسلامی است که علاوه بر پاداش اخروی، آثار اجتماعی و اخلاقی بسیاری دارد. این سنت حسنه موجب تقویت روحیه انفاق، افزایش همبستگی اجتماعی، کاهش مشکلات نیازمندان و تقویت روابط خانوادگی می‌شود. اما در عین حال، باید از آسیب‌هایی همچون تجمل‌گرایی، چشم‌وهم‌چشمی و خودنمایی پرهیز کرد تا این عمل خیرخواهانه به دور از هرگونه ریا و خودبزرگ‌بینی انجام شود.
حجت‌الاسلام محمدعلی فیض‌آبادی، در گفت‌وگو با خبرنگار ما، به بررسی ابعاد مختلف افطاری‌دادن و فلسفه آن پرداخته است.
افطاری، فرصتی برای درک حال نیازمندان
به گفته این کارشناس مذهبی، یکی از فلسفه‌های اصلی روزه‌داری این است که انسان مزه فقر را بچشد و درک بهتری از شرایط مستمندان پیدا کند.
وی تأکید کرد: فقرا معمولاً از نظر غذایی در مضیقه هستند و افطاری‌دادن به آن‌ها نه‌تنها نیاز مادی‌شان را برطرف می‌کند، بلکه به همدلی و مهربانی در جامعه نیز کمک می‌کند.
سخنران حرم مطهر رضوی با اشاره به روایات متعدد درباره ثواب افطاری‌دادن بیان کرد: امام علی (ع) فرمودند «افطاری‌دادن به برادر روزه‌دار از روزه مستحبی فضیلت بیشتری دارد». همچنین امام صادق (ع) می‌فرمایند «هر کس روزه‌داری را افطار دهد، همانند اجر روزه‌دار ثواب می‌برد»؛ این‌ها نشان می‌دهد که افطاری‌دادن جایگاه ویژه‌ای در آموزه‌های دینی دارد.
ابعاد اجتماعی و اخلاقی افطاری‌دادن
حجت‌الاسلام فیض‌آبادی با بیان اینکه افطاری‌دادن نه‌تنها از نظر معنوی ارزشمند است، بلکه اثرات اجتماعی فراوانی نیز دارد، گفت: کسی که افطاری می‌دهد، در حقیقت انفاق می‌کند و انفاق باعث رشد شخصیت انسان می‌شود. این کار نه‌تنها موجب افزایش ظرفیت روحی فرد می‌شود، بلکه از نظر اخلاقی و روانی نیز آثار مثبتی دارد.
وی همچنین به نقش افطاری در ایجاد انس و همبستگی میان مسلمانان اشاره کرد و افزود: وقتی افراد در کنار یکدیگر افطار می‌کنند، انسجام اجتماعی بیشتری شکل می‌گیرد. بسیاری از مشکلات و کدورت‌ها در همین محافل ساده برطرف می‌شود.
افطاری‌دادن، راهکاری برای حل مشکلات نیازمندان
وی با اشاره به مشکلات معیشتی برخی افراد اظهار داشت: افرادی هستند که در تأمین غذای روزانه خود دچار مشکل‌اند. افطاری‌دادن می‌تواند به‌عنوان یک راهکار برای حمایت از این قشر جامعه در نظر گرفته شود. این عمل علاوه بر سیرکردن گرسنگان، اجر اخروی فراوانی نیز دارد.
وی در ادامه گفت: در یکی از ماه‌های رمضان، فردی نزد من آمد و گفت که خانواده‌اش سی روز افطار و سحر فقط سوپ خورده‌اند. این نشان می‌دهد که برخی از مردم با مشکلات جدی معیشتی روبه‌رو هستند و افطاری‌دادن می‌تواند بخشی از این مشکلات را حل کند.
افطاری، پیونددهنده روابط خانوادگی و اجتماعی
حجت‌الاسلام فیض‌آبادی با اشاره به اینکه یکی دیگر از برکات افطاری، تقویت صله‌رحم و روابط خانوادگی است، گفت: امروزه یکی از بحران‌های اجتماعی، کاهش ارتباطات خانوادگی است. اما هنگامی که اعضای خانواده و اقوام در کنار یکدیگر بر سر سفره افطار می‌نشینند، روابط میان آن‌ها مستحکم‌تر می‌شود.
وی افزود: در روایات تأکید شده است که افطاری‌خوردن در منزل برادر مسلمان، ثواب فراوانی دارد و این موضوع نشان‌دهنده اهمیت تقویت روابط اجتماعی از طریق این سنت حسنه است.
آسیب‌های افطاری تجملاتی، از خودنمایی تا شرمندگی دیگران
این کارشناس مذهبی در ادامه بیان کرد: باوجود تمامی برکات افطاری‌دادن، برخی آسیب‌ها نیز در این زمینه وجود دارد که باید از آن‌ها پرهیز شود. یکی از مشکلاتی که در برخی افطاری‌ها دیده می‌شود، تجمل‌گرایی و چشم‌وهم‌چشمی است. برخی افراد به‌جای سادگی، افطاری‌های مجلل برگزار می‌کنند که این امر می‌تواند باعث شرمندگی افرادی شود که توانایی مالی کمتری دارند.
وی افزود: رهبر معظم انقلاب نیز بر سادگی در افطاری تأکید دارند. اگر افطاری‌دادن رنگ‌وبوی خودنمایی بگیرد، نه‌تنها برکت ندارد، بلکه ممکن است آثار منفی نیز داشته باشد.
حجت‌الاسلام فیض‌آبادی در پایان گفت: هدف اصلی افطاری‌دادن، کمک به نیازمندان و تقویت روحیه اخوت و همدلی است. اگر این هدف با تجمل‌گرایی و رقابت‌های بیهوده آلوده شود، ارزش معنوی آن از بین خواهد رفت.
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تائید توسط شهرآرانیوز در سایت منتشر خواهد شد.
نظراتی که حاوی توهین و افترا باشد منتشر نخواهد شد.
